Laibach (Lubliana)
Stolica i największe miasto Księstwa Krainy
Najstarsze ślady osadnictwa na terenie dzisiejszego miasta sięgają roku 2000 p.n.e., kiedy to powstały tu drewniane chaty. W późniejszym czasie teren ten stał się częstym szlakiem wędrownym dla różnych ludów oraz plemion. Jako pierwsi na stałe zamieszkali na tych terenach Wenetowie. W IX wieku ludy zamieszkujące ten teren dostali się pod władzę Franków. Nazwa miasta, Luwigana, pojawiła się po raz pierwszy w dokumencie z 1144 roku. W XIII w. miasto zostało podzielone na trzy dzielnice: Stari trg, Mestni trg, Novi trg. W 1220 roku Lublana otrzymała prawa miejskie, wraz z prawem do bicia własnej monety. W 1270 roku Kraina została zdobyta przez króla czeskiego Przemysła Ottokara II Wielkiego. W 1278 roku został on jednak pokonany przez Rudolfa I Habsburga, który zmienił nazwę miasta na Laibach. Lublana pozostawała w rękach Habsburgów do roku 1797. Za rządów Napoleona miasto stało się stolicą Prowincji Iliryjskich. W 1815 roku na powrót stało się własnością Austrii. W latach 1816–1849 było częścią Królestwa Illyrii. W roku 1849 otwarto linie kolejową łączącą Lublane z Wiedniem, którą przedłużone w 1857 do Triestu. W 1895 roku miasto liczyło 31 tys. mieszkańców.
